शोंदेष, चोमचोम, मिष्टीदोई आणि रोशोगुल्ला

*हे प्रवासवर्णन नाही, माझ्या आवडत्या शहराविषयीचा कृतज्ञतालेखच म्हणा हवे तर*

एका मुठीत लॅटपॉटची बॅग, दुसर्‍या मुठीत जीव आणि पोटाने सामानाची ट्रॉली ढकलत नेताजी सुभाषचंद्र विमानतळाच्या बाहेर आलो तेव्हा समोर गच्च गर्दीमधून भरधाव वेगाने पिवळ्या टॅक्सी जात होत्या, आणि एक टॅक्सी ड्रायवर तिथे माणसांना एका हाताने थोपवून गाड्यांना पुढे सोडत होता. मी ह्याचा अर्थ लावत असतानाच त्याचे शब्द कानावर पडले "जोल्दी जोल्दी जोल्दी... जोल्दी चोलो.. दो चार मर गया तो भी प्रोब्लेम नोई.. जोल्दी चोलो"
माझं भारतातलं दुसरं सर्वात आवडतं शहर म्हणजे कोलकोता. मला हे शहर नक्की कशामुळे आवडतं ते कदाचीत माझं मलाही सांगता येणार नाही. भरभरून बोलणारी माणसं, बाराही महिने चालणारे सांस्कृतीक महोत्सव, वाहत्या रस्त्यात स्थितप्रज्ञपणे चालणारी ट्राम, शहराचा अजूनही एकाच साच्यात न बसण्याचा अट्टाहास, विवीध प्रकारची आणि आकाराची अवीट गोडीची बोंगॉली मिष्टी, आणि त्या मिष्टीहुनही गोड बंगाली भाषा... की ह्या सगळ्या पलिकडे असणारा राजकीय आणि सांस्कृतीक वारसा... खुब भालो.. खुब भालो..
कधी बंगालात प्रवचनाची संधी आली की मी अजिबात ती सोडत नाही, आणि प्रत्येक वेळेला वेगळं कोलकोता समोर येतं. एखादा तरी बंगाली बाबू.. दादा दादा म्हणत जवळीक साधतोच. दिवसभराचं काम आटोपून मी नेहेमीच शहर अनुभवायला बाहेर पडतो, प्रत्येक वेळेला वेगळं गारूड, वेगळा रंग..
एकंदरीतच बंगाली लोक व्यवहारी नव्हेत, दादा दादा म्हणुन लाडात तरी येतील किंवा फटकन काहीतरी तोडून तरी बोलतील, मला पहिल्या प्रकारचेच जास्त भेटतात. या वेळी जिथे प्रवचन होतं तिथल्या बंगाली बाईला माझ्या पुण्याच्या टीममधल्या कुणीतरी सांगितलं होतं की मला मिष्टी आवडते म्हणुन.. ती प्रत्येक दिवशी दुपारी येउन विचारायची. सर लोंच? मिष्टी?
यावेळेलाही नेहेमीचा अजेंडा होताच..
चार दिवस संध्याकाळच्या जेवणा ऐवजी केवळ आणि केवळ मिष्टी मिष्टी आणि मिष्टी... केळीच्या पानात गुंडाळलेला शोंदेष, अप्रतीम चोमचोम, आंबटगोड मिष्टीदोही आणि लाडू इतक्या आकाराचे रोशोगुल्ले.. पोट भरतं पण मन भरत नाही..
असो..
येताना एक मोठं खोकं भरून मिष्टी आणली होती. पण मित्रांनी (आणि त्यांच्या नावाखाली मी) केव्हाच संपवली, त्यामुळे फोटो काढायलाही शिल्लक राहिली नाही.. क्षमस्व..
पुढच्या वेळेला कोलकत्यामधेच मिष्टीचे फोटो काढुन या लेखाचा पुढचा भाग म्हणुन डकवले जातील. ( लाळेने कीबोर्ड भिजल्याने लेख इथेच संपवावा लागतोय )